Urodzony w 1980 roku w Magdeburgu, studiował na Uniwersytecie Sztuk Pięknych w Berlinie, w Instytucie dla Eksperymentów Przestrzennych oraz w California Institute of the Arts. Jego prace były prezentowane w instytucjach i na wystawach krajowych i międzynarodowych, m.in. w Muzeum Sztuki Współczesnej MSU (Zagrzeb), na Moskiewskim Międzynarodowym Biennale Młodej Sztuki, w Nowej Galerii Narodowej (Berlin), w Imperial War Museum (Londyn), w Akademii Sztuk (Berlin), Kunsthalle Mannheim oraz w Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK w Krakowie. Fabian Knecht jest członkiem senegalsko-berlińskiej grupy artystycznej Dry Ocean.
Prace Fabiana Knechta są antyautorytarnymi ingerencjami w rzeczywistość. Postępowe i nonkonformistyczne, mierzą się z coraz bardziej kurczącym się światem określonym przez reguły i zastane struktury. W ten sposób zakłócają wzorce zachowań i percepcji, atakują koncepcje artystyczne i struktury władzy, a także poddają krytycznej refleksji relacje społeczne i normy poprzez silnie kontrastujące obrazy. Knecht interesuje się bezpośrednim doświadczeniem sztuki, która przecina codzienność (Freisetzung [Uwolnienie], 2014) i odrzuca romantyzację świata (Isolation [Izolacja], 2015–; Spartakus, 2010). Jego realizacje bywają tak bezpośrednie i uderzające, że nie zawsze można je rozpoznać jako dzieła sztuki (Entfachung [Rozniecenie], 2013; Nothing is bad without something good [Nic nie jest złe bez czegoś dobrego], 2010; Befreiung [Wyzwolenie], 2010; Gentrifizierung [Gentryfikacja], 2018; Erwartende [Oczekujący], 2019). Intuicyjna, prowokacyjna i egzystencjalna twórczość Knechta przypisuje sztuce istotną, wyzwalającą funkcję społeczną. Jego intermedialne prace obejmują akcje, performanse, instalacje i fotografię.
Od 2006 roku na twórczość Knechta silnie wpływają jego liczne podróże na Ukrainę. Po rosyjskiej inwazji w 2022 roku Knecht dołączył do ukraińskiego ruchu oporu i od tego czasu kilkakrotnie podróżował do kraju jako wolontariusz. Początkowo wyjechał, aby wspierać przyjaciół poznanych podczas realizacji projektu Isolation (Riverbed) w 2016 roku, którzy teraz wstąpili do wojska. Niedługo później zaczął współpracować z kijowską organizacją pomocową Livyj Bereh oraz jej regionalnymi partnerami w Iziumie i Odessie. Doświadczenia wojny, zdobyte w trakcie działań humanitarnych, znalazły odzwierciedlenie w jego praktyce artystycznej, czego podsumowaniem jest cykl Der Weg des Größten Widerstandes (Linia największego oporu). Prace Knechta finansują projekty humanitarne.
Artysta od początku inwazji na Ukrainę jest zaangażowany w tę wojnę. Regularnie tam jeździ, wspiera, dostarcza materiały potrzebne wojsku i czasem wymienia je na produkowane przez kobiety amatorskie siatki maskujące. Ponieważ do ich wykonania wykorzystane są stare ubrania, więc kolorystycznie nie spełniają one w pełni wymogów wojskowych. Dzięki takim wymianom Fabian zebrał wiele siatek maskujących. Wykorzystuje je do symbolicznego zakrywania budynków i tym gestem narusza nasze komfortowe poczucie bezpieczeństwa.
